Elke dag wel even langs of over het strand een wandelingetje gemaakt. Dat was erg gezellig.

De boulevard en omgeving werden druk bezocht door sportende Amerikanen of mensen die net als wij een ommetje maakten. Er zijn in Santa Barbara wel veel zwervers. Sommigen wonen in auto's die er bizar uitzien. Tegen betaling mochten we wel een foto van deze Flower-Powerauto nemen.

De avonden werden gevuld met het kijken naar de Olympische Spelen en het gelijktijdig doen van een spelletje Kolonisten.

Op dinsdag 19 augustus hadden we geboekt op de Condor Express voor een Whalewatchingtour, die we reeds in Nederland geboekt hadden. Aanvankelijk was het nog bewolkt zodat het best wel fris was op de boot. Hoewel het niet van de gezichten is af te lezen was het best wel leuk, ondanks het feit dat we niet één walvis hebben gezien. De twee Blauwe Vinvissen en de Bultrug, die de dag ervoor gezien waren, lieten zich niet meer zien. Wel zagen we direct al veel pelikanen en zeeleeuwen.

Eenmaal buitengaats ging de boot stevig op en neer en spatte het water regelmatig over de boot heen, zodat menigeen het heil binnen zocht. Ikzelf bleef met Erik buiten, vooral ook omdat ik verwachtte anders zeeziek te worden. Nu bleef dat uit. Caroline had ook beter buiten kunnen blijven, want na een half uurtje binnen probeerde haar maaginhoud een weg naar boven te zoeken. Zover kwam het gelukkkig niet.

Zoals gezegd gaven de walvissen taal noch teken. Wel zagen we diverse groepen - soms van wel enkele tientallen - dolfijnen. Machtig gezicht om de gestroomlijnde dieren als pijlen door het water te zien schieten, waarbij ze nu weer eens aan bakboord, dan weer aan stuurboordzijde opdoken. Het fotograferen was uiterst moeilijk. De dolfijnen bleven meestal voor het grootste deel onder water en als ze dan deels zichtbaar werden was dat altijd maar voor een split-second.

Op zoek naar walvissen voeren we langs Santa Cruz, één van de kanaaleilanden. Ook hier hadden we geen succes. Wel zagen we de rots met het indianengezicht die volgens de legende over het eiland waakt.

Na vijf uur keerden we terug in de haven. Het was inmiddels opgeklaard en de pelikanen zaten van het zonnetje te genieten. Het was een leuke tocht geweest. Jammer dat we geen walvissen hebben gezien. We konden nog een tegoedbon krijgen voor een gratis trip. Een prima service waar we geen gebruik van maakten.

Het vogelskijken stond tijdens de rondreis deze vakantie door diverse oorzaken op een laag pitje. Veel onderweg, veel andere activiteiten, rekening houden met de interesse van anderen, geen mogelijkheid om te stoppen, de warmte en zo kan ik nog meer aanvoeren als excuus. Op het strand van Santa Barbara kon ik echter mijn hart ophalen. Het strand werd bevolkt door grote groepen vogels die, in tegenstelling tot wat ik in Nederland gewend ben, niet erg schuw waren. Wanneer je er de tijd voor nam dan kon je soms binnen een paar meter afstand van ze komen, zodat je niet eens meer helemaal in hoefde te zoomen. Hier een paar voorbeelden, de rest komt op een aparte vogelpagina.

Zo brachten we onze dagen door. We zaten aan het zwembad, we wandelden wat, haalden broodjes bij de Subway, werden steeds bruiner en gingen 's avonds uit eten in Santa Barbara en langzaam, maar zeker kroop de vakantie naar het einde.

Vrijdag 22 augustus was het over met de pret. De koffers werden gepakt, we checkten uit en reden via de overvolle wegen naar LAX, de internationale luchthaven van Los Angeles. We hadden in no-time de auto ingeleverd, digitaal de boardingpassen uitgeprint en passeerden de douane. We waren nog behoorlijk vroeg en aten nog wat op de luchthaven. In de boardinghal doodden we de tijd met een potje kaarten.